ความหนักใจของผู้หญิงอย่างหนึ่ง คือ “อยากรุกแต่ไม่กล้า”
ผู้หญิงบางคนให้ความเห็นอย่างตรงไปตรงมาว่า “จีบผู้ชายก่อน มันดูเหมือนเราไม่มีค่า”
หรือเพราะว่าผู้หญิงตีความประโยค “จีบผู้ชาย” ในเชิงลบมากไป ความสุขที่อยู่ใกล้ ก็เหมือนห่างออกไปทุกที ๆ
ผู้หญิงหลายคนทำกับข้าวเก่งมาก เพราะชอบเข้าครัวกับคุณแม่, ต้ม ผัด แกง ทอด ทำได้หมด
แต่… “ทอดสะพาน” ไม่เก่ง
อย่าเพิ่งถอดใจครับ จับตะหลิวให้มั่น เพราะมันไม่ได้ยากอะไรเลย!
หลายเดือนก่อน… แฟนคลับหลายคนส่งความคิดเห็นเข้ามาใน Official LINE ของหกสิงหา พออ่านจบแล้วต้องอมยิ้มทันที รู้เลยว่า “ระดับเชฟมือทองมาเอง!”
พี่เค้าเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย ทักแชทคุยกันแบบพี่น้องปกติ ด้วยความที่เราเป็นคนขี้เล่น วันนั้น วันที่ 25 ธ.ค หนูถามพี่เค้าไปว่า วันนี้คริสต์มาส พี่ได้ไปสารภาพบาปรึยังคะ? พี่เค้าตอบมาว่า พี่เป็นคนพุทธครับ หนูบอกกลับไปว่า “เหรอคะ พอดีหนูจะถามว่าพี่จะสารภาพรักหนูหรือยัง” เท่านั้นแหละ อิอิ พี่เค้าบอกกลับมาว่า “พี่พูดได้เลยเหรอ” แฮร่ ^^ ตอนนี้เป็นแฟนกันมาสามเดือนละคะ 5555
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกันมั้ยครับ ว่ามันทำไมน่ารักจัง ดูไม่เหมือนการล่าเหยื่อ เป็นการใช้มุกจากเหตุการณ์ ณ ปัจจุบัน ของช่วงเวลานั้น แล้วพลิกมุมให้ฝ่ายชายถูกต้อนให้ตอบคำถาม และก็เป็นเรื่องน่ายินดีที่ฝ่ายชายก็เล่นด้วย
เชฟคนต่อมา…
แฟนหนูเป็นหัวหน้าทัวร์ แล้วหนูเป็นเด็กฝึกงาน ต้องไปส่งกรุ๊ปพี่เค้าที่สนามบิน แล้วระหว่างรอเช็คอินพี่เค้าต้องแพคของใส่กระเป๋าเพิ่ม แต่อายหนูกลัวหนูจะเห็น กกน (กางเกงใน) ของเค้า หนูเลยหยอดไปว่า “จะอายไปทำไมพี่ ต่อไปหนูก็ต้องแพคกระเป๋าให้พี่อยู่แล้ว” (ด้วยความที่เป็นคนฮาๆเลยพูดให้แกไม่เขิน พูดแบบไม่คิด ไม่รู้ว่าเค้าจะแอบคิดกะหนูอยู่พอดี ) หยอดไปแค่นี้หลังจากนั้นพี่เค้าก็ไลน์หาทุกครั้งที่เจอ WiFi คุยกันทุกวัน จนปัจจุบันหนูได้หัวหน้าทัวร์คนนี้เป็นแฟน และปลายปีนี้ก็จะมีข่าวดีแล้ว
ผมคิดว่า… ความรักเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง มันคล้ายๆ การทำอาหาร ถ้าเราต้องทำอาหารให้คนที่เราไม่รู้จักกิน เราก็คงจะทำแบบรสชาติปานกลาง ไม่เผ็ดมากไป ไม่รสจัดเกินไป เพื่อให้เขากินได้ เราไม่รู้หรอกว่าเขาจะอร่อยมากมั้ย? แต่พอรู้จักคุ้นเคยกันไปสักระยะ เราก็จะเริ่มสังเกตได้ว่า เขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เราจะเริ่มเห็นตัวตนของกันและกันมากขึ้นด้วยเวลาที่ผ่านเราไป แต่มันก็แปลกสำหรับบางคู่… ที่เมื่อคบกันไปนานๆ อาหารเริ่มไม่น่ากิน รู้สึกเหมือนแค่กินกันตาย พอประทังชีวิตไปวัน ๆ ดูช่างไม่มีความสุขเอาซะเลย เหมือนการฝืนใช้ชีวิต
“การทอดสะพาน” เป็นเพียงจุดเริ่มต้นทำให้คนสองคนได้มาร่วมโต๊ะอาหารเดียวกัน และกินอาหารที่สองคนช่วยกันปรุง ตอนช่วงแรก ๆ อาจจะตื่นเต้นกับการคาดเดาว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบอะไร ตื่นเต้นไปกับการลุ้นและหาความจริงในตัวคนๆ หนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไป… ก็คงมีบางคนที่เมื่อเดินข้ามสะพานมาถึงแล้ว อยากเดินกลับออกไป หรือบางคนอาจจะกำลังยืนกลางสะพาน ลังเลกับการตัดสินใจ
ถ้าเชื่อว่า… รักที่เกิดขึ้นมาแล้วเป็น “รักแท้” ปล่อยสะพานไว้ที่เดิม และปล่อยให้เขาเดินจากไป หมั่นซ่อมแซมสะพานของตัวเองเสมอ ๆ เผื่อว่าวันหนึ่งวันใด คนที่เคยเดินข้ามสะพานนี้มาแล้ว จะกลับมายืนที่ปลายสะพานและเดินข้ามมาอีกครั้ง… แต่ขอให้เชื่อเถอะว่า ถ้าใครสักคนเกิดมาคู่กับเรา แม้ไม่มีสะพาน เขาก็จะว่ายน้ำมาหาเราจนได้แหละครับ
6 Comments
Leave your reply.